حسین مرادی
کامران رحیمیان، از اساتید دانشگاه بهائی در اولین مصاحبه پس از آزادی در ارتباط با تجربه زندان و وضعیت همسرش فاران حسامی سخن گفت.
کامران رحیمیان، استاد دانشگاه بهائی که دوشنبه شب، بیشت و ششم مرداد ماه ۱۳۹۴، با پایان حبسی ۴ ساله از زندان رجائی شهر آزاد شده است، در مصاحبه با خبرگزاری هرانا به توضیحی کوتاه در ارتباط با وضعیت همسرش، فاران حسامی (دیگر استاد زندانی دانشگاه بهائی) پرداخت و به تجربه زندان رجائی شهر و محدودیت های آن اشاره کرد.
کامران رحیمیان در ارتباط با وضعیت همسرش، فاران حسامی که از سال ۹۱ در حال گذراندن دوران چهارساله حبس خود است به خبرنگار هرانا گفت: “حکم ایشان تا فروردین ۹۵ است. در سال اول بازداشت ایشان تنها یک ملاقات داشتیم. پس از آن این ملاقات ها منظم تر شد و به صورتی ماهی یکبار درآمد. شنبه گذشته آخرین ملاقات خود را با فاران (حسامی)، همسرم داشتم. امروز که من از زندان آزاد شدم و تا یکشنبه که به ملاقات همسرم بروم.”
همچنین این استاد دانشگاه بهائی تنها ساعاتی پس از آزادی از زندان رجائی شهر، در ارتباط با تجربه و وضعیت زندان گفت: “زندان در واقع ملغمه ای است. من ترجیح می دهم در یک کلمه چیزی نگویم. چون از هر کلمه امکان برداشت وجود دارد و به نظر من بهترین حالت آن است که سرفرصت مسئله را به صورتی واقع بینانه ببینند. چون نظر من بر این است که ما باید بتوانیم همه چیز را واقع بینانه ببینیم. چه نکات خوش آیندی که تجربه می کنیم و چه نکات سخت و دشواری را که تجربه میکنیم. به هر حال زندان عرصه تولید محدودیت است. محدودیت فیزیکی را همه راحت تر می بینند. اما (زندان) محدودیت انتخاب ها و محدودیت سبک زندگی است و همه چیز را محدود میکند. کتابی را که میتوانی بخوانی (انتخابش) را محدود میکند. و یا هر عرصه دیگر. هرکدام از اینها یک فرآیند است. گاه قدری دشواری بیشتر است و محدودیت ها بیشتر می شود و گاه گشایش ایجاد می شود. برای همین سخن گفتن در این ارتباط قدری سخت است و شاید بتوانم در فرصتی مناسب تر توضیحی بدهم و این تصویر شفاف تر و صادقانه تر در مقابل چشم همگان باشد.”
این استاد تازه آزاد شده دانشگاه بهائی در پایان ضمن اعلام این نکته که “آرتین (فرزند کامران رحیمیان و فاران حسامی) دو ساله بود که من به زندان رفتم و امروز شش ساله است” از لزوم فضا برای گذراندن به همراه فرزندش سخن گفت.
پیشتر خانم رحیمیان مادر کامران رحیمیان با اشاره به نزدیکی اول مهرماه و روز اول مدرسه نوه خود گفته بود: “پیشتر خواهش کردیم که برای شهریور و زمانی که فرزنشان میخواهد در اول مهر ماه به مدرسه برود، اجازه ای صادر شود و ایشان (فاران حسامی) بیایند. ولی گفتند که موافقت نمی شود. چون هنوز سه ماه از مرخصی پیشینشان نگذشته است. خواهش کردیم که این بچه می خواهد به مدرسه برود. دو سالش بود که پدر و مادر هر دو بازداشت شده اند و حال برای هفت سالگی و مدرسه رفتن پدر و مادر هر دو حضور داشته باشند که او را به مدرسه ببرند. گفتند که موافقت نمی شود. ولی من هنوز دست نکشیده ام و تلاش میکنم.”
کامران رحیمیان در جریان فعالیت و تدریس در دانشگاه مجازی بهاییان مورد اتهام قرار گرفته و به چهار سال حبس محکوم شد، همسر وی فاران حسامی نیز با اتهاماتی مشابه به چهار سال حبس محکوم شده و در زندان اوین نگهداری می شود.
کامران رحیمیان، از اساتید دانشگاه بهائی در اولین مصاحبه پس از آزادی در ارتباط با تجربه زندان و وضعیت همسرش فاران حسامی سخن گفت.
کامران رحیمیان، استاد دانشگاه بهائی که دوشنبه شب، بیشت و ششم مرداد ماه ۱۳۹۴، با پایان حبسی ۴ ساله از زندان رجائی شهر آزاد شده است، در مصاحبه با خبرگزاری هرانا به توضیحی کوتاه در ارتباط با وضعیت همسرش، فاران حسامی (دیگر استاد زندانی دانشگاه بهائی) پرداخت و به تجربه زندان رجائی شهر و محدودیت های آن اشاره کرد.
کامران رحیمیان در ارتباط با وضعیت همسرش، فاران حسامی که از سال ۹۱ در حال گذراندن دوران چهارساله حبس خود است به خبرنگار هرانا گفت: “حکم ایشان تا فروردین ۹۵ است. در سال اول بازداشت ایشان تنها یک ملاقات داشتیم. پس از آن این ملاقات ها منظم تر شد و به صورتی ماهی یکبار درآمد. شنبه گذشته آخرین ملاقات خود را با فاران (حسامی)، همسرم داشتم. امروز که من از زندان آزاد شدم و تا یکشنبه که به ملاقات همسرم بروم.”
همچنین این استاد دانشگاه بهائی تنها ساعاتی پس از آزادی از زندان رجائی شهر، در ارتباط با تجربه و وضعیت زندان گفت: “زندان در واقع ملغمه ای است. من ترجیح می دهم در یک کلمه چیزی نگویم. چون از هر کلمه امکان برداشت وجود دارد و به نظر من بهترین حالت آن است که سرفرصت مسئله را به صورتی واقع بینانه ببینند. چون نظر من بر این است که ما باید بتوانیم همه چیز را واقع بینانه ببینیم. چه نکات خوش آیندی که تجربه می کنیم و چه نکات سخت و دشواری را که تجربه میکنیم. به هر حال زندان عرصه تولید محدودیت است. محدودیت فیزیکی را همه راحت تر می بینند. اما (زندان) محدودیت انتخاب ها و محدودیت سبک زندگی است و همه چیز را محدود میکند. کتابی را که میتوانی بخوانی (انتخابش) را محدود میکند. و یا هر عرصه دیگر. هرکدام از اینها یک فرآیند است. گاه قدری دشواری بیشتر است و محدودیت ها بیشتر می شود و گاه گشایش ایجاد می شود. برای همین سخن گفتن در این ارتباط قدری سخت است و شاید بتوانم در فرصتی مناسب تر توضیحی بدهم و این تصویر شفاف تر و صادقانه تر در مقابل چشم همگان باشد.”
این استاد تازه آزاد شده دانشگاه بهائی در پایان ضمن اعلام این نکته که “آرتین (فرزند کامران رحیمیان و فاران حسامی) دو ساله بود که من به زندان رفتم و امروز شش ساله است” از لزوم فضا برای گذراندن به همراه فرزندش سخن گفت.
پیشتر خانم رحیمیان مادر کامران رحیمیان با اشاره به نزدیکی اول مهرماه و روز اول مدرسه نوه خود گفته بود: “پیشتر خواهش کردیم که برای شهریور و زمانی که فرزنشان میخواهد در اول مهر ماه به مدرسه برود، اجازه ای صادر شود و ایشان (فاران حسامی) بیایند. ولی گفتند که موافقت نمی شود. چون هنوز سه ماه از مرخصی پیشینشان نگذشته است. خواهش کردیم که این بچه می خواهد به مدرسه برود. دو سالش بود که پدر و مادر هر دو بازداشت شده اند و حال برای هفت سالگی و مدرسه رفتن پدر و مادر هر دو حضور داشته باشند که او را به مدرسه ببرند. گفتند که موافقت نمی شود. ولی من هنوز دست نکشیده ام و تلاش میکنم.”
کامران رحیمیان در جریان فعالیت و تدریس در دانشگاه مجازی بهاییان مورد اتهام قرار گرفته و به چهار سال حبس محکوم شد، همسر وی فاران حسامی نیز با اتهاماتی مشابه به چهار سال حبس محکوم شده و در زندان اوین نگهداری می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر